Του Άκη Χουζούρη
Στις εκλογές του Μάη του 2019, θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά ο “Κλεισθένης Ι”, όπως αναφέρεται ειδικά ο Νόμος για την τοπική αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού. Στους Δήμους και στις Περιφέρειες της Χώρας έχουν αρχίσει, οι αναλύσεις, οι ζυμώσεις και οι στρατηγικές των υποψηφίων.
Στην Ελλάδα της μεταμνημονιακής εποχής η συζήτηση για την επόμενη μέρα ανοίγει παράλληλα με τα γεγονότα που συμβαίνουν και τις πολιτικές επιθυμίες των κομμάτων. Στη συζήτηση για μετά την κρίση, εμπλέκεται και η συζήτηση για την κρίση ή και η συζήτηση τι φταίει μεταπολιτευτικά και ακόμα μερικοί επιμένουν και φτάνουν μέχρι και την Τουρκοκρατία. Μία ατέρμονη συζήτηση, που ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχε καταλήξει πλειοψηφικά στο “Όλοι μαζί τα φάγαμε” ή “φταίει το DNA του Έλληνα”, αντιστράφηκε στο “Οι ξένοι θέλουν το κακό της Ελλάδας”, “Είμαστε το καλύτερο οικόπεδο και δεν μας αφήνουν να μεγαλουργήσουμε”, μάλλον κουραστήκαμε μετά από κάποια στιγμή και μετά και λέμε “Φταίμε λίγο από όλα”, σαν να παραγγέλνουμε μία πίτα με γύρο λίγο από όλα ό,τι έχεις.
Για να λύσεις ένα πρόβλημα, μάλλον θα έχεις καταλήξει στον ορισμό του προβλήματος, να έχεις βάλει κάτω τους παράγοντες που επηρεάζουν στη λύση του προβλήματος, να έχεις επιλέψει τους 3 κυριότερους και να προσπαθείς για τον ένα παράγοντα, που έχεις τα μέσα και τις δυνάμεις να τον διορθώσεις, έτσι ώστε να μεταβάλλεται σταδιακά το πρόβλημα σε αντιμετωπίσιμη βάση που δεν σε κάνει συνεχώς ασταθή και ευμετάβλητο. Και όταν λέω παράγοντες εννοώ και εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες, οικονομικούς, πολιτιστικούς, οργανωτικούς, φυλετικούς, γεωγραφικούς, στρατηγικούς κλπ.
Πολλές φορές επιλέγουμε έναν παράγοντα που είναι της μόδας και χτυπάμε τα μούτρα μας σαν το μυγάκι στην αναμένη λάμπα του Αυγούστου. Άλλες φορές πιστεύουμε οτι τίποτα δεν αλλάζει και δίνουμε τα πάντα στην επικοινωνία και τα fake news. Και ας μην ξεχνάμε την παγόσμια τάση προς ηγέτες των άκρων, ηγέτες που δεν πιστεύουν στις δημοκρατικές διαδικασίες και στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά στη δύναμη και μόνο του κεφαλαίου και των εκφράσεων του. Οι ηγέτες διαμορφώνουν συνειδήσεις, συμπεριφορές δεν είναι απόρροια κοινωνικής αντιπροσώπευσης, αυτονομούνται και επηρεάζουν με τις ενέργειές τους όλες τις κοινωνικές πρακτικές και εκφράσεις του κάθε πολίτη, ας αρχίσουμε να τον λέμε υπήκοο και πάλι τον πολίτη όπως τον 19ο αιώνα.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα, άκρως μειοψηφική, και μη δημοφιλή αιτία της Κρίσης στην Ελλάδα είναι οτι το πρόβλημά μας είναι Διοικητικό-οργανωτικό. “Δεν έχουμε οργανώσει Κράτος, θεσμούς, διαδικασίες που είναι κοστοβόρες, πολύπλοκες και αδιαφανείς”. Αν λύναμε σιγά σιγά το κουβάρι και πηγαίναμε προς πιο αποκεντρωμένο Κράτος, πιο επιτελικά σχεδιασμένο στις νέες ανάγκες της Παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής πραγματικότητας, τότε ίσως να είχαμε καλύτερα αποτελέσματα τόσο στην καθημερινότητα του πολίτη, όσο και στα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Επειδή επίσης δεν διαβλέπω καμία μα καμία επαναστατική διαδικασία, εξηγούμαι τι εννοώ, ειδικά για τα θέματα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι και τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα. Γιατί το νομοσχέδιο αυτό αντιδρά στη γενικά εικόνα και κατεύθυνση των πράγματων προς την αυταρχικότητα και τον συγκεντρωτισμό.
Με το νόμο αυτό οι Κοινότητες, τοπικές, πρώην Δήμοι Καποδιστριακοί, χωριά και οικισμοί, κατεβάζουν στις εκλογές δικά τους ψηφοδέλτια χωρίς να έχουν σχέση με τα ψηφοδέλτια του Δήμου που υπάγονται. Έτσι οι πολίτες – κάτοικοι ενός χωριού, μίας κοινότητας, με όλη τη σημασία των λέξεων θα επιλέξουν το συμβούλιό τους που θα βγάλει τον πρόεδρο ή αν είναι λιγότερο από 300 κάτοικοι κατευθείαν τον πρόεδρο, αυτόν με τους περισσότερους σταυρούς, με μοναδικό κριτήριο την αποτελεσματικότητά του, για επόμενα χρόνια χωρίς να βλέπουμε με ποιον Δήμαρχο είναι, με ποιον Βουλευτή είναι, τι κόμμα είναι και άλλα “ευχάριστα”. Οι κοινότητες διαλέγουν σε ξεχωριστή κάλπη ποιοι θα είναι οι ηγέτες τους τα επόμενα 4 χρόνια. Εϊναι μία πάγια απαίτηση των καιρών, μία Ευρωπαϊκή κίνηση από τα κάτω, για τους από κάτω και αυτούς που επιμένουν να μένουν στην περιφέρεια. Διαλέξτε ποιοι θα σας διοικούν στις κοινότητές σας, λέει ο ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι. Οι υποψήφιοι που θα εμπλακούν στα θέματα των κοινοτήτων θα καούν. Πιστεύω οτι οι πολίτες είναι πλέον ώριμοι να διαλέγουν χωρίς άλλα κριτήρια τους ανθρώπους για τη γειτονιά τους και την κοινότητά τους.
Δεύτερο στοιχείο του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ Ι είναι οτι οι Δημοτικοί σύμβουλοι, που βγαίνουν όλοι από την πρώτη Κυριακή, έχουν κυρίαρχη θέση στα Δημοτικά πράγματα. Αυτοί θα επιλέξουν θέσεις, αιτήματα που θα έχουν πλειοψηφία ανεξάρτητα από το Δήμαρχο. Θα υπάρξουν συζητήσεις, πλειοψηφίες και ευθύνη φυσικά του Δημοτικού Συμβουλίου αν έκανε ή δεν έκανε τίποτα. Η ατομική ευθύνη συναντά τη συλλογική ευθύνη, ας μην ξεχνάμε τον Κ. Καστοριάδη, και τα 4 χρόνια είναι πολλά.
Και ερχόμαστε στο πρόσωπο του Δημάρχου. Που σύμφωνα με τον ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ Ι θα εργαστεί συλλογικά, θα προσπαθήσει να έχει την πλειοψηφία του Δημοτικού του συμβουλίου και να εργαστεί με τα εκλεγμένα και ανεξάρτητα συμβούλια των κοινοτήτων. Τέλος πλέον στο μοντέλο του Δημάρχου – Ήρωα που τα κάνει όλα ο ίδιος. Θα πρέπει να δώσει αρμοδιότητες και ευθύνες αλλιώς μύγα που τον έφαγε. Θα μείνει άπραγος στο γραφείο του. Ερχόμαστε επομένως στο παλιό αλλά πάντα επίκαιρο αίτημα της άμεσης Δημοκρατίας με ενεργούς πολίτες, που ο ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι προβλέπει τοπικά δημοψηφίσματα και συνελεύσεις. Ίσως θα ήταν μία ωραία αρχή να τοποθετηθούν όλοι οι υποψήφιοι για τον ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ Ι και τι κάνουν μέσα στο πλαίσιο που ορίζει.
Γι’ αυτό η αποκέντρωση συναντά αυτοδιοικητικά τους ΟΤΑ Α’ βαθμού. Βάζει την ευθύνη της Διοίκησης προ των ευθυνών της για κάθε θέμα αρμοδιότητάς της. Εϊναι έτοιμοι οι δύο βαθμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης να υποδεχθούν το 75% των συνολικών αρμοδιοτήτων του Κράτους; Ναι. Πρέπει να αναφωνήσουμε όλοι όσοι πιστεύουμε οτι το πρόβλημα της Κρίσης είναι οτι δεν υπάρχουν σαφείς διαδικασίες ευθύνης, οτι το Κεντρικό Κράτος έχει πάρα πολλές αρμοδιότητες και είναι αργό, δυσκίνητο και διεφθαρμένο και οτι όταν ο πολίτης ξέρει που πάνε τα χρήματά του, γίνεται ενεργός και συμμετέχει στα κοινά. Τότε ανθίζει η περιφέρεια και η Ελλάδα εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητές της. Τότε αφήνουμε ενέργειες και πόρους για αναδιάταξη των κεντρικών Υπουργείων για πιο επιτελικές, στρατηγικές αποφάσεις, για πιο ενεργό ρόλο στην Ευρώπη και στα παγκόσμια φόρα των εξελίξεων. Όταν επιμένουμε στο ίδιο μοντέλο, στο ίδιο σύστημα, τότε θα έχουμε τα ίδια αποτελέσματα.
ΑΚΗΣ ΧΟΥΖΟΥΡΗΣ
